ENAΣ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

(ENAΣ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ – ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ)
Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που η Βίβιαν έχασε τους γονείς και τον άντρα της και η ψυχολογική της κατάσταση άρχισε σιγά σιγά να αλλάζει, προς το καλύτερο όμως ο χρόνος όπως λεν αν και είναι ο καλύτερος γιατρός και βοηθάει σημαντικά εκείνο που αναζωογονεί τους ανθρώπους άντρες και γυναίκες είναι μια καινούργια σχέση μια καινούργια αγάπη που θα αρχίσει να κάνει την καρδιά να χτυπά ξανά με ενδιαφέρον για τη ζωή.

Έτσι λοιπόν ένα Κυριακάτικο πρωινό αποφάσισε να βγει μετά από πολλά χρόνια μια βόλτα στο πάρκο της μικρής πόλης όπου ζούσε. Ετοίμασε κάποια μικρά παρελκόμενα για μια τέτοια βόλτα και ξεκίνησε μαζί με τον σκύλο της Τζακ αυτή τη μικρή αλλά τόσο σημαντική γι’αυτήν αρχή, ήθελε να ξεχάσει αλλά και να ξαναρχίσει να ζει και όπως ήταν φυσικό έφτασε στο πάρκο, κατέβηκε απ’το ποδήλατο και κοιτάζοντας γύρω της βρήκε κάποια κενή θέση δίπλα στη μικρή λιμνούλα του πάρκου. Είχε πολύ κόσμο γιατί ήταν Κυριακή κι όλοι ήταν εκεί για ν’απολαύσουν τον ήλιο και τη φύση, έκατσε κάτω έστρωσε μια ψάθα και ξάπλωσε κάτω στο γρασίδι. Η μυρωδιά απ’το χώμα, τα λουλούδια που είχαν ανθίσει πια γιατί ήταν άνοιξη, οι φωνές των παιδιών που έπαιζαν όλο χαρά, ο ήλιος «Αχ! Αυτός ο ήλιος, οι αχτίνες του είναι τόσο ζεστές και σου δίνουν μια αίσθηση σαν να ξαναζωντανεύεις, πόσο όμορφα είναι εδώ» είπε στον σκύλο της Τζακ κι εκείνος αναθάρρησε σηκώνοντας τα αυτιά και κουνώντας την ουρά όλο χαρά βλέποντας την αγαπημένη του φίλη να του χαμογελά ύστερα από τόσο καιρό που την έβλεπε θλιμμένη τώρα χαίρονται κι οι δυο και η ζωή μοιάζει και πάλι να τους χαμογελά…

Η Βίβιαν κοιτώντας τον γαλάζιο ουρανό και όλο αυτό το όμορφο τοπίο δεν παρατήρησε ότι δίπλα της ακριβώς υπήρχε ένας όμορφος 40αρης μελαχρινός που την κοίταζε με ενδιαφέρων μια κι εκείνη ήταν πολύ όμορφη, κόκκινα σγουρά μαλλιά μέχρι τη μέση και όμορφα γαλανά μάτια και όμορφη κορμοστασιά έξαφνα γυρνώντας το βλέμμα προς τα πίσω είδε τον όμορφο αυτόν νέο και κοκκίνισε λίγο, κοιτάχτηκαν για λίγο και ξαφνικά ξέσπασαν σε γέλια και οι δυο κάνοντας τον σκύλο να γαβγίζει κι εκείνος σαν να ήθελε να συμμετέχει στο γέλιο τους.

«Χαίρετε με λένε Βίβιαν» είπε εκείνη συστήνοντας τον εαυτό της σ’εκείνον «Χαίρετε δεσποινίς» είπε κι εκείνος «Λέγομαι Τζον ήρθα μια βόλτα κι εγώ μια και δεν είχα τι να κάνω μέρα Κυριακή που είναι.» Κι έτσι λοιπόν ξεκίνησε να γεννιέται ένας καινούργιος έρωτας, αφού γνωρίστηκαν καλά και κάθισαν μαζί εκείνη την ήμερα έφυγαν αφού είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Έδωσαν ραντεβού το επόμενο Σαββατοκύριακο να φάνε μαζί σ’ένα ακριβό εστιατόριο στην πόλη. Η καρδιά της Βίβιαν άρχισε και πάλι να χτυπά δυνατά και να ελπίζει ξανά… ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ