ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ
(ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ)
Δεν υπάρχουν λόγια πολλές φορές για να μιλήσει κανείς για το τι σημαίνει ΑΓΑΠΗ και τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει απ’όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα…!!!
Η ιστορία μας ξεκινάει απ’ένα μικρό παιδί τον Antony. Ο Antony ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο όπως όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε τέτοια Ιδρύματα έτσι και αυτός ένιωθε βαθιά μέσα του την ανάγκη να νιώσει την ζεστή αγκαλιά και την αγάπη που στερήθηκε ως παιδί. Συνήθως τέτοια παιδιά με επίσημες έρευνες όταν μεγαλώνουν προσπαθούν λόγο της ανεκπλήρωτης ψυχικής τους ανάγκης για αγάπη να δημιουργούν πετυχημένες οικογένειες τις οποίες προστατεύουν με κάθε τρόπο… Ο Antony λοιπόν μεγάλωνε και όπως έπρεπε η Γκουβερνάντα που τον μεγάλωσε ήρθε η ώρα να τον αποχαιρετήσει. Θα πήγαινε σ’ένα κολέγιο στην Αγγλία με υποτροφία να σπουδάσει… Έτσι λοιπόν τον συμβούλεψε να προσέχει εκεί που θα είναι και πάντα να έχει μαζί του ένα σταυρό που τους είχε δώσει ο Πάτερ ως φυλακτό απ’τον Άγιο Φραγκίσκο, …ένα φυλακτό με τον εσταυρωμένο που θα του θύμιζε σε κάθε δυσκολία όλα εκείνα τα ωφέλιμα λόγια τόσο του Πάτερ όσο και της Γκουβερνάντας του.
Ο νεαρός έφτασε στο Λονδίνο και εγκαταστάθηκε σ’ένα δωμάτιο μαζί μ’έναν ακόμα συμφοιτητή του. Οι πρώτες μέρες όπως είναι πάντα φυσικό είναι δύσκολες αλλά ο Antony ένοιωθε τόσο οικεία αλλά και τόσο πρωτόγνωρα με όλα αυτά που έβλεπε. Τα σπίτια, οι άνθρωποι, κυρίως όμως οι καθώς πρέπει τρόποι που έπρεπε να έχει τόσο μέσα στην σχολή όσο και έξω με τους ανθρώπους. Απ’το πως πρέπει να κρατά το μαχαίρι και το πιρούνι ως και να κρατά το στόμα κλειστό οταν μασά την τροφή, όλα αυτά τα εύρισκε κάπως περίεργα αν και στο Ίδρυμα τους τα μάθαιναν οι κυρίες που τους μεγάλωναν. Ο καιρός περνούσε ο Αntony βρισκόταν στο τελευταίο έτος όταν ήρθε μια κοπέλα ψήλη ξανθιά με καμπύλες και πράσινα μάτια… Ήταν η καινούργια καθηγήτρια που θα δίδασκε στη σχολή του βιολογία. Απ’την πρώτη ματιά ο νεαρός του έκανε εντύπωση τόσο η ομορφιά της όσο και ο τρόπος που δίδασκε, δεν χρησιμοποιούσε τους τύπους που ήταν τόσο βαρετοί αλλά την ευγένεια και την οικειότητα με τους μαθητές της. Κάποια μέρα ήρθε στη σχολή και στο διάλειμμα έξω εντελώς τυχαία την είδε ο νεαρός να κλαίει τόλμησε να την ρωτήσει και εκείνη του είπε πως δεν είναι τίποτα σπουδαίο… Έτσι μια μέρα στο δρόμο τυχαία την είδε μαζί με τον φίλο της να της φέρεται άσχημα και να την χτυπά αμέσως επενέβη χτυπώντας τον και ρίχνοντας τον κάτω λέγοντας του «Θα έπρεπε να έχεις καλύτερους τρόπους σε μια κυρία…»
Η κοπέλα τον ευχαρίστησε και αφού φύγαν μαζί πήγαν σ’ένα καφέ όπου είπε στον Αntony όλη την ιστορία. Ο Antony χαμογέλασε «Τώρα πια δεν θα σας ενοχλήσει ξανά…» «Έτσι πιστεύω κι εγώ» είπε η κοπέλα και έβγαλε ένα δειλό χαμόγελο στον νεαρό, εκείνη την στιγμή γεννήθηκε μέσα τους μια αμοιβαία αγάπη… Έτσι λοιπόν ένα βράδυ μόλις αποφοίτησε ο νεαρός συναντήθηκαν ξανά. Η δασκάλα έβλεπε στα μάτια του Antony τον άντρα που θα ήθελε στη ζωή της έναν ευγενικό και πρόθυμο σε όλα, έναν άντρα που θα την αγαπούσε πάντα. Έτσι λοιπόν είπε στον νεαρό κοιτώντας τον στα μάτια, «Σε θέλω πολύ Antony.» Ο νέος άντρας πια ένιωθε τις ορμόνες του να βράζουν όμως ταυτόχρονα είχε και κάποιες αρχές που του ήταν δύσκολο να παρακάμψει… Βλέποντας τον να δειλιάζει εκείνη έβγαλε αμέσως την καπαρντίνα της και από κάτω ήταν μόνο με τα εσώρουχα. Το πλούσιο στήθος της ξεχείλιζε απ’το σουτιέν και οι ροζ ρώγες της ήταν τόσο ποθητές, το ντελικάτο σώμα της ξεχώριζε, το όμορφο κωλαράκι της και τα υπέροχα αγαλματένια μπούτια της.
Δεν άντεξε άλλο βλέποντας την και την πήρε αγκαλιά φιλώντας την στα χείλη, ένιωθε την γλυκιά θερμή της ανάσας της που διακόπτονταν απ’τα ρίγη ηδονής. Άρχισε να της γλείφει τις ρώγες, τις έγλειφε τόσο μανιώδες μιας και τις είχε στερηθεί ως παιδί. Η ξανθιά καλλονή είχε καυλώσει τόσο πολύ που έβγαζε διακεκομμένες κραυγές απ’το πάθος, μόλις έφτασε στο απόκρυφο σημείο της άρχισε να το γλειφει με τρόπο κάνοντας την να τρέμει ολόκληρη… Στο τέλος την πήρε στα όρθια από πίσω κάνοντας την να φωνάζει ακόμα πιο πολύ …έπειτα έχυσε μέσα της κάνοντας την τόσο ευτυχισμένη. Αφού παντρεύτηκαν μετά από δυο χρόνια σήμερα έχουν μια ευτυχισμένη οικογένεια. Αυτό που πάντα ήθελε ο Antony…
