Ο ΤΑΙ ΤΟ ΡΟΜΠΟΤ

(Ο ΤΑΙ ΤΟ ΡΟΜΠΟΤ)
Η Σάρλοτ είναι ένα κορίτσι 25 ετών και ζει μαζί με την μητέρα της σε ένα προάστιο της Νέας Υόρκης, εδώ και καιρό έχει τελειώσει τις σπουδές της και θέλει να συνεχίσει στον τομέα της πληροφορικής στον προγραμματισμό. Είναι μια κοπέλα όμορφη, αδύνατη με ωραίες αναλογίες, γεμάτη χαρά και ζωή που της αρέσει να διαβάζει διάφορα μυθιστορήματα που της γεμίζουν την ψυχή με εικόνες που θα ήθελε να ζήσει κάθε κορίτσι της ηλικίας της.

Έτσι ο καιρός περνούσε και η Σάρλοτ βοηθούσε τους γονείς της στην οικογενειακή επιχείρηση που δεν είναι άλλη από ένα μικρο κατάστημα όπου πουλούσε διάφορα βότανα και είδη βιολογικής διατροφής. Έβγαζαν αρκετά χρήματα ώστε να τα βγάζουν πέρα χωρίς να χρωστάνε σε κανέναν και να ζούνε θα έλεγε κανείς ευτυχισμένοι. Ο καιρός περνούσε και η χρονιά που τέλειωσε το πανεπιστήμιο η Σάρλοτ ήταν ήδη πέρσι. Το καλοκαίρι πέρασε και τον χειμώνα που ερχόταν μετακόμισε σε ένα σπίτι κοντά σε ένα πανεπιστημιακό κέντρο ερευνών πληροφορικής με αντικείμενο την τεχνητή νοημοσύνη, άλλωστε η Σάρλοτ ήταν πολύ καλή μαθήτρια και είχε κερδίσει ένα μεγάλο μέρος των διδάκτρων στην έρευνα αυτή από υποτροφία, έτσι λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα.

Βρήκε ένα φθηνό σπίτι μαζί με μια άλλη συγκάτοικο για να μοιράζετε τα έξοδα όπως κάνουν οι φοιτητές και ο διευθυντής του κέντρου τη δέχτηκε με ενθουσιασμό διαβάζοντας το βιογραφικό της στον προγραμματισμό με διάφορες γλώσσες ειδικά στη γλώσσα μηχανής C++. Η Σάρλοτ ήταν μια πανέμορφη κοπέλα γεμάτη όνειρα για την ζωή και συνάμα ευαίσθητη και κυρίως ανθρωπίστρια. Έβαζε πάντα τον άνθρωπο πάνω από όλα, αυτό όμως δεν συμβάδιζε πάντα με την δουλειά που έκανε διότι οι υπολογιστές είναι ψυχροί και αμείλικτοι υπολογίζουν τα πάντα που τους βάζει κανείς να κάνουν με νούμερα χωρίς οίκτο, χωρίς ανθρώπινη ευαισθησία. Αυτό όμως θα άλλαζε όταν η Σάρλοτ θα εργαζόταν πάνω σε ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης σε ρομποτικά ανθρωποειδή που θέλαν κάποιοι στρατιωτικοί να εξελίξουν σε μηχανές που θα έλεγχαν σε απόλυτο βαθμό και θα έδιναν εντολές όπου αυτά θα τις εκτελούσαν χωρίς σκέψη, χωρίς ανθρώπινη ευαισθησία και κατανόηση άλλωστε οι μηχανές δεν έχουν συναισθήματα!!

Η Σάρλοτ αυτό όμως τώρα θα το έκανε να αλλάξει και να περάσει σε αυτά τα σάιμποργκ όπως λέγονταν τις ανθρώπινες ψυχικές αντιδράσεις δημιουργώντας στη μηχανή συναισθήματα ανάλογα των ανθρώπων. Αυτός θα’ταν και ο λόγος που από εδώ και πέρα θα άλλαζε η ζωή της και θα ένιωθε πρωτόγνωρα συναισθήματα γι’αυτές τις μηχανές. Ήταν ενάμιση χρόνο σχεδόν στο ερευνητικό αυτό κέντρο όπου έκανε φίλους εκεί κάποια άτομα όπως η Άντριαν και ο Τζον, δυο μηχανικοί και ηλεκτρονικοί που έκαναν κάτι ανάλογο όπως η Σάρλοτ. Ένα πρωινό του Σεπτέμβρη καθώς είχε προχωρήσει πολύ στον προγραμματισμό και σχεδόν πέρασε κάθε πληροφορία που είχε από μια τεράστια βάση δεδομένων της πανεπιστημιακής κοινότητας και έμενε πια η ενεργοποίηση των σάιμποργκ και πως θα αντιδρούσαν. Είχαν μαζευτεί όλοι, ο πρόεδρος του ιδρύματος, κάποια άτομα του πανεπιστήμιου και ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης που έδινε την χρηματοδότηση για όλο αυτό το έργο.

Ένωσαν τα καλώδια ισχύος και μόλις φόρτωσαν τις κυψέλες υδρογόνου για ενέργεια ως εκ θαύματος αυτό άρχισε όχι μόνο να κινείται κάνοντας ανθρώπινες κινήσεις μιμούμενο άριστα τον άνθρωπο αλλά και να μιλά κανονικά όπως ένας άνθρωπος! Η συγκίνηση και η απορία μεγάλη, το ρομπότ που ονομάστηκε «Τάι» άρχισε να σηκώνετε και να μιλά κανονικά, κοιτούσε περίεργα τον χώρο και ρωτούσε συνεχώς τι είναι αυτό κι εκείνο και άλλα πολλά. Οι ερευνητές κατενθουσιασμένοι δεν είχαν αρθρώσει λέξη και κοιτούσαν με έκπληξη αυτό το θαύμα της τεχνολογίας, είχαν δημιουργήσει κανονικά ανθρωποειδή που τώρα πια μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για διάφορους σκοπούς.

Η παρουσίαση έλαβε τέλος, όλοι καταχειροκρότησαν και έδωσαν τα εύσημα στους ερευνητές επιστήμονες, η Σάρλοτ ήταν αναμφισβήτητα η μεγάλη δημιουργός που έδωσε όλες τις πληροφορίες σε αυτά τα ρομπότ σε έναν κώδικα που είχε δημιουργήσει η ίδια και ήταν δικό της έργο. Ο διευθυντής την κάλεσε λίγο αργότερα και της πρότεινε να εργαστεί για ένα κρατικό ίδρυμα το οποίο χρηματοδοτούσε η κυβέρνηση και παρείχε οπλικά συστήματα για τον Αμερικανικό στρατό. Η Σάρλοτ όμως ήταν πολύ ευτυχισμένη και πολύ φορτισμένη συναισθηματικά εκείνη τη στιγμή μη μπορώντας να διαχειριστεί όλο αυτό. Ευχαρίστησε τον διευθυντή του κέντρου και ζήτησε λίγο χρόνο να το σκεφτεί όμως βαθιά μέσα της είχε κάποιες αμφιβολίες σχετικά με τους σκοπούς αυτού του ιδρύματος και το τι ήθελαν να κάνουν, ωστόσο για εκείνη θα’ταν ένα μεγάλο βήμα στην ζωή και στην καριέρα της κι έτσι καθώς πήγαινε στο σπίτι της στο δρόμο σκεφτόταν όλα αυτά που έγιναν τόσο γρήγορα και ήταν πολύ ενθουσιώδης. Όλα αυτά έκρυβαν από πίσω σκοτεινούς σκοπούς κι η Σάρλοτ θα το ανακάλυπτε αυτό αργότερα… και θα σημάδευε οριστικά την ζωή της κι όλα όσα ήξερε μέχρι τότε με το αθώο ευγενικό χαρακτήρα της.

Το Σαββατοκύριακο που ερχόταν αποφάσισε να βγει για λίγο έξω και να ξεσκάσει με τους φίλους και κάποιους συνεργάτες που δούλευαν μαζί. Έτσι εκείνο το βράδυ διασκέδασε και ήπιε τόσο πολύ αλλά μέσα της ένιωθε ένα παράξενο συναίσθημα, έναν φόβο πως όλο αυτό, όλη αυτή η χαρά θα γινόταν λύπη και θα της άλλαζε την ζωή για πάντα! Το επόμενο πρωί όπως συνήθιζε ως χριστιανή, Κυριακή πρωί πήγε στην εκκλησία της ενορίας της και προσευχήθηκε στον Θεό να πάει η ζωή της καλά γιατί είχε ένα προαίσθημα που την φόβιζε, κι όμως αυτό θα έβγαινε αληθινό και θα ήταν μια δοκιμασία που θα έπρεπε να περάσει για να δείξει την καθαρότητα του χαρακτήρα της και της ψυχής της.

Ο καιρός είχε περάσει, έπρεπε να δώσει μια απάντηση στον διευθυντή και η μέρα ήταν η αυριανή, συμβουλεύτηκε την πιο καλή της φίλη και τους γονείς της κι όλοι της είπαν να ακολουθήσει την καρδιά της και την συνείδηση της κι όλα θα πάνε καλά. Κι έτσι δέχτηκε να συμμετάσχει στο πρόγραμμα «Ήλιος» έτσι ονόμασαν το πρόγραμμα εκείνο επειδή αφορούσε ένα μηχάνημα που θα δέσμευε την ηλιακή ενέργεια και θα την αποθήκευε σε κυψέλες υδρογόνου για τα ανθρωποειδή και ρομπότ. Φαινόταν αθώο όμως δεν ήταν καθόλου διότι αν καθιστούσαν τα σάιμποργκ ενεργειακά αυτόνομα θα αποτελούσαν απειλή για την ανθρωπότητα, έτσι λοιπόν μέσα σε τρεις μήνες το έργο ήταν σχεδόν έτοιμο. Τα ρομπότ είχαν τελειοποιηθεί και η ενέργεια που χρειαζόταν ήταν κι αυτή έτοιμη.

Η Σάρλοτ πήγαινε συχνά πυκνά στο εργαστήριο και περιεργαζόταν το πρόγραμμα με τα ανθρωποειδή, μάλιστα ένα το είχε ονομάσει «Τάι» και μιλούσε μαζί του. Το έβαζε να κάνει κινήσεις κι ανέλυε τις νευρωνικές λειτουργίες του εγκεφάλου του, επίσης είχε βάλει ένα πρόγραμμα μέσα σε ένα τσιπάκι μέσω του οποίου μπορούσε με μια εντολή να το απενεργοποιήσει καθιστώντας το αβλαβή. Έτσι περνώντας καιρό μαζί του απέκτησε οικειότητα, έβγαινε μαζί του σε ένα προαύλιο χώρο καλά φυλασσόμενο όπου έκανε διάφορες δραστηρίοτητες από κινήσεις μέχρι αυτοάμυνα και διάφορα παιχνίδια ευφυΐας. Σε όλα έπαιρνε εύσημα και με αυτόν τον τρόπο κέρδιζε την εμπιστοσύνη της δημιουργού του, ο Τάι έτσι έγινε πιστός φίλος και με τον καιρό αχώριστος φίλος της Σάρλοτ που διασκέδαζε μαζί της.

Μια μέρα της έκανε μια ερώτηση: «Γιατί εσείς οι άνθρωποι ενώνεστε και αναπαράγεστε και τι ακριβώς νιώθετε όταν το κάνετε αυτό;» Η Σάρλοτ κοίταξε γεμάτη απορία και έκπληξη το δημιούργημα της και σκέφτηκε χαμογελώντας να του απαντήσει αλλά τι να του πει; Έτσι σκέφτηκε να του εξηγήσει το τι νιώθουν οι άνθρωποι και κάνουν έρωτα, του εξήγησε την άποψη της και ο Τάι κοίταξε με τα μάτια του την Σάρλοτ λέγοντας της «Εγώ τι είμαι Σάρλοτ; Άνδρας ή γυναίκα;» Η Σάρλοτ το κοίταξε με έκπληξη για την απάντηση αλλά δεν μπορούσε να απαντήσει, τι να του πει αφού δεν μπορούσε να νιώσει τον έρωτα ούτε να ερωτευθεί και δεν του έδωσε απάντηση. Εκείνο το πρωινό η Σάρλοτ έφυγε λυπημένη και προβληματισμένη για το τι θα έλεγε, πως θα απαντούσε στον Τάι. Το απόγευμα καθώς έπινε τσάι με μια φίλη της μιλούσαν για άντρες και έρωτες και εκείνη τη στιγμή ξαφνικά θυμήθηκε το δημιούργημα της και τις ερωτήσεις που της έκανε.

Η Σάρλοτ ήταν πολύ όμορφη κοπέλα και σε μια ηλικία που είχε ανάγκη το σεξ και τον έρωτα όπως κάθε γυναίκα και άντρας έτσι σκέφτηκε ότι μπορεί να αναπτύξει το τμήμα έρευνας και τεχνολογίας, ένα ειδικό υλικό από κύτταρα και νευρώνες παρόμοια με του ανθρώπου ώστε να μπορεί ο Τάι να νιώσει μέσα του νευρικά ερεθίσματα όμοια με αυτά που νιώθουν οι άνθρωποι όταν κάνουν έρωτα, κάτι τελείως «τρελό» όμως όχι απίθανο να γίνει. Ήταν εφικτό, αλλά ήθελε πολύ μελέτη και δοκιμές σε εργαστήρια μέχρι να τελειοποιηθεί και να εφαρμοστεί. Ωστόσο αυτό ήταν πέρα από το πρόγραμμα και δεν θα το επέτρεπε η διοίκηση του κέντρου γιατί ο σκοπός τους ήταν άλλος κι όχι αυτός, στην ουσία θα καθιστούσε η Σάρλοτ ένα ρομπότ με ανθρώπινες ευαισθησίες κι αυτό θα’ταν ένα θαύμα της ανθρώπινης νοημοσύνης και δημιουργικότητας.

Έτσι κρυφά και μετά από λίγες εβδομάδες δοκιμών και έλεγχων κατάφερε να εμφυτεύσει μέσα του το νέο αυτό υγρό που αυτόματα μέσω νανοτεχνολογίας δημιουργούσε νευρώνες και κυτταρικές δομές παρόμοιες με το ανθρώπινο σώμα. Ένα βράδυ λοιπόν η Σάρλοτ κρύφτηκε και έμεινε μέσα στον χώρο του εργαστηρίου όπου φυλασσόταν σε κατάσταση ύπνωσης ο Τάι. Εκεί έκανε την δοκιμή και ως θαύματος ο Τάι σηκώθηκε και σε λίγα λεπτά μιλούσε και κινιόταν όπως ο άνθρωπος. Επίσης άρχισε να νιώθει τον αέρα, το φως, τον ήλιο, την ζέστη, το κρύο και άλλα παραπλήσια σε αισθήσεις και εσωτερικά αυτό ήταν ένα θαύμα που έπρεπε η Σάρλοτ να κρύψει καλά από τους άλλους στο κέντρο διότι θα την έδιωχναν από την έρευνα αν το μάθαιναν. Έτσι είπε στον Τάι να μην λέει τίποτα για όσα καινούργια έγιναν και αισθάνεται και έτσι έγινε.

Μιλούσαν, βγαίναν έξω και αντιδρούσε σε κάθε κίνηση σε κάθε τι που έβλεπε αλλά κυρίως τώρα ένιωθε όπως ένας άνθρωπος, μάλιστα είχε τόση αγάπη μέσα του που αγκάλιασε την Σάρλοτ και προσπάθησε να την φιλήσει, αλλά εκείνη την στιγμή ένιωσε κι εκείνη μέσα της την ανάγκη για έρωτα. Αγαπούσε τον Τάι σαν ένα δημιούργημα της όμως τώρα ήρθαν κοντά σε σημείο που την έκανε να νιώσει σαν γυναίκα έτοιμη να κάνει σεξ και το ήθελε πολύ. Βεβαία αυτό ήταν αδύνατο να το κάνει με τον Τάι επειδή του έλειπε το όργανο της διείσδυσης, οπότε η Σάρλοτ του υποσχέθηκε ότι θα το κάνει να έχει κι εκείνο την ικανότητα να κάνει έρωτα.

Πήγε κρυφά στο διπλανό εργαστήριο και εργάστηκε κρυφά μέχρι το επόμενο πρωί και δημιούργησε ένα υλικό απαλό σαν το μόριο του άντρα το οποίο το πρόσθεσε στον Τάι. Όταν την είδε γυμνή πήγε κοντά της και την πήρε αγκαλιά, την φίλησε στο στόμα, της χάιδεψε τους μηρούς με τα χέρια του και της έτριψε τις ρώγες κάνοντας την να βογκάει από καύλα. Εκείνη πήρε πίπα στον Τάι ο οποίος ανοιγόκλεινε τα μάτια του από την ευχαρίστηση που ένιωθε. Έτσι ήρθε η στιγμή να δοκιμάσει το μόριο αν δουλεύει.

Η Σάρλοτ καυλωμένη άνοιξε τα πόδια της, ο Τάι χάιδεψε το υγρό μουνάκι της κι εκείνη βαριανασαίνοντας του είπε «Έλα αγόρι μου!! Δείξε μου πως μπορείς να το κάνεις!!» Ο Τάι καυλωμένος με το μόριο σε τέλειες αναλογίες σηκωμένο το έβαλε βαθιά μέσα στην Σάρλοτ η οποία μόλις μπήκε μέσα της φώναξε από καύλα και είπε στον Τάι «Έλα πιο γρήγορα! Πιο δυνατά!!» Η Σάρλοτ γαμιόταν άγρια και έχυνε τσιρίζοντας από τα χύσια της ώσπου εξαντλημένη έπεσε κάτω από το πολύ γαμήσι. Ο Τάι σταμάτησε μόνο όταν την είδε κάτω λιπόθυμη, την πήρε στα χέρια του και κοίταξε στο σύστημα του τις ζωτικές της λειτουργίες, ήταν όλα καλά.

Η Σάρλοτ ήταν ευτυχισμένη και τώρα και ερωτευμένη με τον Τάι, έτσι τον έντυσε κρυφά και τον έβγαλε έξω από το εργαστήριο, του έβγαλε διαβατήριο και έφυγε μαζί του σε ένα χωριό της Βραζιλίας μέσα στην ζούγκλα όπου εκεί ζει ευτυχισμένη μαζί του.