ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ

(ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ)
Πριν κάποια χρόνια παίρνω το λεωφορείο από πλατεία Αττικής για άνω Λιόσια, εγώ καθόμουν πίσω, όρθιος, το λεωφορείο είχε λίγο κόσμο μέχρι που έφτασε στην επόμενη στάση σταθμό μετρό Αττικής όπου και εκεί γέμισε. Αφού ήταν ασφυκτικά από κόσμο και είχε και πολύ ζέστη Ιούνιο μήνα, εκείνη η μέρα θα μου μείνει αξέχαστη, μπροστά μου είχα μια κοπέλα αρκετά ψηλή περίπου 25 ετών, εγώ τότε 40, όμορφη με πλούσιο στήθος, ένα υπέροχο κωλαράκι, με ανατολίτικο στιλ και στο τέλος κατάλαβα ότι ήταν γυφτάκι από την παρέα που την περίμενε στο τέρμα. Αφού είμασταν κολλητά και μούρη με μούρη που λέμε και κάπου κάπου άγγιζε ο ένας τον άλλον, σε κάποια φάση βλέπω ότι έχουν καυλώσει οι ρώγες της που όπως τις έβλεπα ήταν τεράστιες, το κατάλαβε και γέλασε, προσπαθούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της αλλά δεν μπορούσα, εγώ κοιτούσα της ρώγες και αυτή με έκοβε γενικός.

Εγώ φορούσα μια αθλητική φόρμα με μποξεράκι και αυτή μια φούστα λαμπαντα μαύρη με άσπρο κορμάκι. Σε κάποια φάση παρατήρησα τον εαυτό μου ότι πλέον είμαι αλλού, μου είχε γίνει πέτρα και φαινόταν ξεκάθαρα, η φόρμα μπροστά είχε κάνει μια στάμπα από την καύλα, η κοπέλα το κατάλαβε ότι ήμουν φουλ καυλωμένος όπως στη πορεία αποδείχτηκε ότι ήταν και αυτή καυλωμένη. Από τον σταθμό Αττικής μέχρι τους αγίους Αναργύρους έκανε καμία ώρα και ήταν αρκετή για να ξεκαυλώσουμε και οι δύο, σε κάθε απότομο φρένο το χέρι της ακουμπούσε το καυλί μου. Αργότερα έγινε πιο έντονο, σε κάποια φάση κοιταζόμαστε με πάθος και με μια ναζιάρικη ματιά μου γυρνάει τη πλάτη εκεί χαλάστικα λίγο, εδώ αρχίζει και το καλό, ακουμπάει το κωλαράκι της πάνω μου και αρχίζει να τρίβετε, έτσι άρχισα να τον τρίβω και εγώ εντωμεταξύ έτσι όπως είμασταν μέσα δεν μας έβλεπε ο υπόλοιπος κόσμος αλλά και να έβλεπε χέστηκα.

Τελικά αφού έφτασε η κατάσταση εκεί που έφτασε άρχισα να την χαϊδεύω παντού, έβαλα τα χέρια μου μέσα από το κορμάκι και της χάιδευα της ρώγες της που ήταν τεράστιες σαν βελανίδι παράλληλα με το ένα χέρι το βάζω κάτω από την φούστα ξεκουμπώνω τα δύο κουμπάκια από το κορμάκι και της χαϊδεύω το λείο και υγρό μουνάκι της που έσταζε στα δάχτυλα μου, σε αυτό το σημείο είμασταν έτοιμοι και οι δύο απλά περιμέναμε ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση, παίρνει πρωτοβουλία με μια χάρη γυρνάει τα χέρια της τον βγάζει έξω και χωρίς να το καταλάβω είναι μέσα στο καυτό μουνάκι της, στην αρχή το πάμε σιγά και βασανιστικά μετά έγινε πιο γρήγορο, κρατιόμουν να μη χύσω δεν ήθελα να τελειώσει γρήγορα.

Τουλάχιστον από τα ΚΤΕΛ μέχρι τους αγίους Αναργύρους τη πηδούσα ασταμάτητα, δύο φορές με έκανε μούσκεμα λες και κατουριότανε, σταματάει τον βγάζει από την μουνάρα της και τον βάζει κώλο, μπαίνει δύσκολα αλλά όσο τον έβαζα μέσα πήγαινε πιο άνετα, βοήθησαν τα υγρά να έχει μια καλύτερη διείσδυση αλλά γενικός φάνηκε ότι ήταν καλά δουλεμένο το κωλί, εκεί τα έδωσα όλα ώσπου και τελείωσα μέσα στο κωλαράκι της, αφού κατάλαβε ότι τελείωσα γυρνάει, σκύβει, και με τη γλώσσα αρχίζει να μου σκουπίζει τον πρησμένο βάλανο σαν μανιτάρι.

Το λεωφορείο έφτασε αγίους όπου και σχεδόν άδειασε καθίσαμε δίπλα δίπλα και χαλαρώναμε μέχρι το τέρμα, δεν ανταλλάξαμε κουβέντα, λίγο πριν το τέρμα γυρνάει μου δίνει ένα φιλί και μου λέει “Ευχαριστώ θα μου μείνει αξέχαστο” εμένα κουβέντα δεν μου έβγαινε, αφού φτάσαμε στο τέρμα ένα ντατσουν τη περίμενε, γυρνάει μου κλείνει το μάτι, μπαίνει μέσα και εξαφανίστηκε, έχουν περάσει από τότε 7 χρόνια και δεν τη ξανά είδα ποτέ, θα ήθελα ένα δεύτερο γύρο…