Ο ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΒΙΑΣΜΟΣ

(Ο ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΒΙΑΣΜΟΣ)
Πριν από λίγο καιρό γύρισα από ένα ταξίδι στις ΗΠΑ και ήμουν πολύ κουρασμένη και απογοητευμένη από πολλά πράγματα, κυρίως από τον εαυτό μου γιατί δεν έμαθα να λέω «όχι» όταν πρέπει σε κάποια πράγματα καταπιέζοντας πολλές φορές τον εαυτό μου που με ωθεί να κάνω πράγματα που μετά μετανιώνω όπως και τώρα.

Το ταξίδι αυτό έγινε για λόγους που με ωθούσαν να αλλάξω περιβάλλον από τα συνηθισμένα και να γινώ πιο δυνατή! Όμως όταν προχωράς στην ζωή πολλές φορές τις περισσότερες κάνεις λάθη και μαθαίνεις από αυτά!!

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι από τις μέρες που εμένα στην φίλη μου την Τζίνα στις ΗΠΑ στην Νέα Υόρκη. Εκεί μέναμε μαζί επειδή εκείνη σπούδαζε ηθοποιός και σκηνοθέτης κι ήθελε να τελειώσει τις σπουδές της σε δυο χρόνια. Μιας που έμενε μόνη μου έστειλε μήνυμα να την επισκεφτώ κι αν θέλω να μείνω μαζί της μέχρι να βρω κάπου αλλού, έτσι λοιπόν σε λίγες μέρες ήμουν εκεί.

H Τζίνα είναι μετρίου αναστήματος, μελαχρινή με πράσινα μάτια, ωραίο στήθος και με υπέροχο κώλο. Γνωριζόμαστε από την σχολή μόδας όπου φοιτούσα εγώ σαν σχεδιάστρια που είμαι και εκείνη τότε ήθελε να γίνει σχεδιάστρια αλλά δεν προχώρησε.

Ένα βράδυ λοιπόν που βγήκαμε μαζί σ’ένα εστιατόριο γνωρίσαμε κάποια παιδιά που ήταν φίλοι της και έγιναν και δικοί μου. Με τον καιρό περνούσαμε ωραία αν και η Νέα Υόρκη είναι μια πόλη πολυάσχολων ανθρώπων από όλες τις γωνιές της γης και δεν κοιμάται ποτέ, έχει όμως και πολλές «παγίδες» αλλά εξαρτάται από το πως τα βλέπει ο καθένας.

Εκείνο λοιπόν το βράδυ γνώρισα έναν πολύ γοητευτικό νεαρό τον Ντέιβιντ, ήταν ψηλός με ωραίο γυμνασμένο σώμα και υπέροχα μάτια. Κάναμε παρέα πολύ συχνά ώσπου αυτό κατέληξε σε ένα βράδυ ενώ είχαμε πιει αρκετά να κάνουμε παρτούζα εγώ και η Τζίνα μαζί με άλλους πέντε φίλους του Ντέιβιντ. Είχαμε πιει αρκετά αλλά όχι τόσο για να μην καταλαβαίνω τι κάνω ή που βρίσκομαι, εκείνο το βράδυ φτάσαμε σ’ένα ρετιρέ όπου ήταν το γραφείο του Ντέιβιντ και έμενε συνήθως κλειστό τα σαββατοκύριακα. Ανεβήκαμε πάνω όπου έπαιζε μουσική, οι άντρες ήταν γυμνοί με μάσκες για να κρύψουν τα πρόσωπα τους.

Εγώ για κάποια στιγμή έχασα τα λόγια μου και ένιωσα ευάλωτη σ’όλο αυτό που έβλεπα μπροστά μου κι είπα να φύγω αλλά η Τζίνα με κράτησε από το μανίκι λέγοντας μου «Μη φοβάσαι θα σ’αρέσει, όλα είναι τέλεια! Έλα θα’μαι μαζί σου…» κι έτσι έκανα το πρώτο βήμα που λίγο αργότερα θα μετάνιωνα. Η Τζίνα με το που μπήκε έβγαλε το φόρεμα της κι από κάτω δεν φορούσε ούτε στρινγκ και άρχισε να παίρνει πίπες σ’όλους σαλιώνοντας τους σηκωμένους πούτσους των αντρών, οι οποίοι ήταν τόσο πολύ ερεθισμένοι που άρχισαν με μανία να με χαϊδεύουν παντού. Ένας με έγλειφε από πίσω άλλος με έγλειφε τις ρώγες και ένας άλλος το μουνί μου που είχε καυλώσει πολύ κι ήθελε πούτσο απελπισμένα. Το ίδιο και η Τζίνα μόνο που από τις πολλές πίπες κατάφερε να τους καυλώσει τόσο που την έχυσαν παντού σ’όλο το σώμα κι εκείνη τα κατάπινε και έγλειφε τα δάχτυλα της.

Όλο αυτό το θέαμα με έκανε να σαστιστώ αφού ήταν η πρώτη μου φορά σε ένα τέτοιο όργιο. Μας έστησαν στην μέση του καναπέ κι ανά δυο μας κάρφωναν άγρια από πίσω ενώ ταυτόχρονα κάποιος ήταν μπροστά μας για να τον πιπώνουμε. Ήταν τόσο ξαναμμένοι που αν και είχαν χύσει μια φορά ήταν και πάλι έτοιμοι για χύσιμο, είχαν μεγάλες πούτσες και το μουνί μου είχε ξεχειλώσει από το ξέσκισμα. Με κάρφωναν άγρια και ούρλιαζα από τον πόνο, σε κάποια στιγμή προσπάθησα να φύγω και εκείνοι με άρπαξαν, με έστησαν κρατώντας μου τα χέρια και πόδια κι ένας ένας με έσκιζαν και πάλι ενώ εγώ πονούσα και φώναζα βοήθεια αλλά κανείς δεν με άκουγε.

Της Τζίνας της άρεσε αλλά όχι κι εμένα, στο τέλος από όλο αυτό το όργιο ήμουνα κατακόκκινη και γεμάτη χύσια σ’όλο μου το σώμα. Είχα μελανιές απ’τα χαστούκια και δεν μπορούσα να μείνω όρθια από το άγριο ξέσκισμα, μετά βίας κατόρθωσα και έφυγα άρον άρον πριν πεθάνω από το άγριο πήδημα. Ο κώλος μου αιμορραγούσε από το ξεκώλιασμα, έκλαιγα και ζητούσα βοήθεια κι όλοι από την έκσταση που ένιωθαν δεν καταλάβαιναν ότι με βίαζαν πλέον αφού δεν γινόταν με την θέληση μου αλλά με την βία.

Έφυγα λοιπόν και έφτασα σε μια πιάτσα ταξί και ζήτησα να πάω σπίτι. Η Τζίνα την άλλη μέρα το πρωί μου είπε να μην πω τίποτα σε κανέναν γιατί αν έλεγα κάτι θα μας σκοτώνανε και τις δυο, αυτό που ξεκίνησε ως εμπειρία κατέληξε σε άγριο βιασμό. Ήθελα να πω σε κάθε κοπέλα να προσέχει πάντα όταν πάει σε τέτοια μέρη με πολλούς άντρες ότι η κατάληξη είναι βιασμός. Θέλησα να πάω στην αστυνομία αλλά μετά θα ήμουν νεκρή και εγώ κι η Τζίνα. Ίσως θα’πρεπε να το κάνω αλλά να και πάλι είμαι εδώ στην πατρίδα και έχω αποφασίσει πλέον να μην κάνω τα ίδια λάθη.

Μένω Αθήνα πλέον και άρχισα μια καινούργια ζωή, έχω και μια φίλη που κάνουμε συχνά παρέα. Πηγαίνω εκκλησία και έχω αλλάξει την ζωή μου. Πότε πότε κάνω και καμιά παρασπονδία αλλά ως εκεί.