ΜΙΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ
(ΜΙΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ)
Ήταν 18 Δεκεμβρίου όταν τα στρατεύματα του Χίτλερ έμπαιναν στα Γαλλικά σύνορα. Ο Ανρί ένιωθε την ανάγκη να μιλήσει στην αγαπημένη του Σαρλότ, ίσως για τελευταία φορά. Κανείς δεν ξερει αν θα ξαναγυρίσει ζωντανός από το μέτωπο. Και έτσι αυτή η ανάγκη να σφίξει στην αγκαλιά του την αγαπημένη του γινόταν έντονη… Τα φύλλα των δέντρων έπεφταν και δημιουργούσαν μια ειδυλλιακή ατμοσφαίρα στους δρόμους και στα πάρκα του Παρισιού. Αυτό που τότε εδώ και καιρό είχαν ζήσει μαζί σ’ένα μικρο ξενοδοχειο στο κέντρο του Παρισιού ήταν μια αξέχαστη στιγμή και για τους δυο εραστές. Τα συναισθήματα του πόθου να σφίξουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου είχαν γίνει πια αβάσταχτος καημός.
Έτσι ένα απρόσμενο πρωινό η Σαρλότ πήγε να συναντήσει τον αγαπημένο της Ανρί. Τίποτα πια δεν την σταματούσε ένιωθε την γλυκιά ανάμνηση της ανάσας του ανάμεσα στα πόδια της οταν της έγλειφε το πιο ευαίσθητο σημείο και την έκανε να ξεχειλίζει από αναπάντεχη ηδονή… Μόλις έφτασε χτύπησε την πόρτα ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ήταν και για τους δυο… Την πήρε με έντονο τον πόθο να την φιλήσει παντού μέχρι να λιώσουν και οι δυο απ’την αγάπη τους. Με τα χέρια του δυνατά την σήκωσε στο τραπέζι του χωλ, και άρχισαν και οι δυο μανιασμένα να βγάζουν κάθε περιττό από πάνω τους. Οι ρώγες της ήταν ροδαλές και τρυφερές και η αίσθηση στην γλώσσα του ήταν υπέροχη ενώ ταυτόχρονα με το δεξί του χέρι την χάιδευε το ροδαλό μουνάκι… Η ανάσα της διακόπτονταν από ρίγη ηδονής…
Ο Ανρί και αυτός ένιωθε την γλυκιά και ερωτική μυρωδιά της αγαπημένης του…και ο πούτσος του κόντευε να εκραγεί…ώσπου η Σαρλότ τον πήρε στο στόμα της και με επιδέξιες κινήσεις μην τον πληγώσει τον έκανε να βογκάει από καύλα…σε κάποια στιγμή οταν του τον σάλιωσε με τα υγρά της χείλια την γύρισε με πάθος και μανία από πίσω και της τον έχωσε βίαια… Μια απότομη κραυγή βγήκε απ’το στόμα της μεθυσμένη απ’την καύλα του πούτσου του… Γάμησε με άγρια και αλύπητα του είπε και άρχισε να βογκάει απ’την ηδονή που ένιωθε τον πούτσο μέσα της…δεν άργησε να χύσει και να την πλημμυρίσει με το καυτό του σπέρμα το χνουδωτό και διψασμένο μουνάκι… Σ’αγαπώ… Σ’αγαπώ…γλυκιά μου αγαπημένη Σαρλότ…και ξάπλωσαν και οι δυο στο πάτωμα. Έζησαν και οι δυο ΜΙΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ατέλειωτης καύλας που θα την θυμάται πάντα στις κρύες νύχτες στο μέτωπο ο Ανρί…
