Η ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟ ΓΑΛΑΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ
(Η ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟ ΓΑΛΑΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ)
Κάποτε σ’ένα χωριό υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι δεν γνώριζαν αρχές και Θεό αληθινό. Σ’ένα λοιπόν μικρό χωριό όπου οι λιγοστοί κάτοικοι δεν έχουν επαφή με τον έξω κόσμο λογικό είναι να εναποφύονται στις «ορέξεις» κάποιων πονηρών που υπηρετούσαν το εαυτό τους και κανένα άλλο υποκρινόμενοι πάντα ότι υπηρετούν τους ανθρώπους, έτσι γινόταν το μεσαίωνα.
Η ιστορία μας ξεκινάει λοιπόν μ’ένα όμορφο θα έλεγε κανείς κορίτσι που μεγάλωσε πρόωρα γιατί το θέλησε ο μάγιστρος του χωριού. Κάθε αρχή του έτους συνηθιζόταν να γίνετε μια τελετή όπου μαζεύονταν όλοι οι νέοι και νέες κοπέλες κάνοντας μια τελετή γιορτή όπου θυσίαζαν ένα ζώο στον Διόνυσο, έναν τραγόμορφο κατ’αυτούς Θεό όπου του πρόσφεραν την θυσία και κατόπιν πίνοντας κρασί άφθονο επιδίδονταν οι νέοι και οι νέες αλλά και οι μεγαλύτεροι σ’ένα όργιο σαρκικών απολαύσεων.
Το χωριό τρύγησε τα σταφύλια του και καθώς πλησίαζε ο καιρός η όμορφη κοπέλα που την έλεγαν Ανέτ πήγε στην μητέρα της κάτι αγριόμουρα απ’το δάσος για να φτιάξει γλυκό να γιορτάσουν τη γιορτή. Δεν γνώριζε όμως ότι εκείνη την ήμερα της γιορτής κι εκείνη όπως κι όλα τα κορίτσια της ηλικίας της αφού μόλις είχε κλείσει τα 15 χρόνια θα γνώριζε την απόλυτη ηδονή χάνοντας την αθωότητα της. Πήγε λοιπόν ετοιμάστηκε με τις φίλες της και το βράδυ με την πρώτη πανσέληνο θα πήγαινε με όλους στην γιορτή αυτή ενηλικίωσης των νέων.
«Ανέτ πάρε σε παρακαλώ απ’εδώ αυτό το πανέρι με το γλυκό και προχώρα εσύ κι ερχόμαστε κι εμείς» της είπε η μητέρα της, και το κορίτσι έκανε ότι της είπε η μητέρα της. Μόλις έφτασε σ’ένα ξέφωτο άκουσε μια γλυκιά βαθιά αντρική φωνή να της μιλά «Ανεεέτ!!… έλα εδώ κοντά να σου πω!!!» «Ποιος είναι;» είπε η κοπέλα «Έλα και θα δεις» της είπε η φωνή… Δειλά και φοβισμένα η κοπέλα πλησίασε πίσω από μια βελανιδιά. Εκεί αντίκρισε ένα νέο με σγουρά μαλλιά, ρωμαλέο με μυς, γαλανά μάτια και ολόξανθα μαλλιά, της άρεσε αμέσως, έλαμπε μ’ένα απόκοσμο χρυσαφένιο φως και η φωνή του έκανε την Ανέτ να τον θέλει πολύ.
Είχε μαγευτεί θα έλεγε κανείς απ’την παρουσία αυτού του Θεού που δεν ήταν άλλος απ’τον ίδιο τον Διόνυσο. «Είσαι πολύ όμορφη» της είπε και η κοπέλα χαμογέλασε κοκκινίζοντας απ’την ντροπή της όμως βαθιά μέσα της ήταν πρόθυμη για εκείνον και ο αρχαίος Θεός το γνώριζε αυτό άλλωστε πριν απ’εκείνη είχε πάει με πολλές στο διάβα των αιώνων που κυλούσαν… «Κι εσύ είσαι όμορφος» απάντησε η κοπέλα. «Πλησίασε μην φοβάσαι» της είπε και η κοπέλα πλησίασε πιο κοντά «Μυρίζεις πολύ όμορφα σαν Θεός» είπε το κορίτσι και την πήρε στην αγκαλιά του όπου της έδωσε ένα φιλί στα χείλη. «Πρέπει να φύγω, πάω στην γιορτή» θυμήθηκε η κοπέλα απ’όλο αυτό το μεθυστικό ερωτικό που ζούσε «Μην ανησυχείς όλα αυτά γίνονται για μένα. Τίποτα δεν θα ξεκινήσει χωρίς έμενα γι’αυτό μην βιάζεσαι» της απάντησε. «Μααα!!»
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση κι ήταν κι οι δυο γυμνοί σ’ένα κρεβάτι. Ο Θεός την χάιδευε παντού πιπιλώντας τις ρώγες της κάνοντας τη να σιγοτρέμει ώσπου έφτασε στο αιδοίο της γλείφοντας το γλυκά. Το κορίτσι σπαρταρούσε απ’την ηδονή μη γνωρίζοντας τι να κάνει μιας και έκανε έρωτα πρώτη φορά ώσπου ο Διόνυσος μεταμορφώθηκε σε σάτυρο κι μπήκε με λύσσα μέσα της σκίζοντας την άγρια. Η Ανέτ έβγαλε μια μεγάλη κραυγή απ’τον πόνο αφού έχασε την παρθενιά της όμως ένιωθε παρόλο τον πόνο απ’το άγριο γαμήσι ανείπωτη ηδονή. Ο τραγόμορφος Θεός την σήκωσε όρθια και την έπαιρνε από πίσω κάνοντας την να καυλώνει πιο πολύ. Το πέος του ήταν τεράστιο σκίζοντας την τα σωθικά αφού την πήρε στα τέσσερα κι σε όλες τις στάσεις.
Εξαφανίστηκε αφήνοντας ένα χρυσό βραχιόλι στην Ανέτ να θυμάται την εμπειρία της αυτή… Ήταν τώρα πια ενήλικη αλλά σε ποιόν να το πει και να την πιστέψει. Έφτασε στην γιορτή και είδε τον Θεό που μόλις πριν είχε κάνει έρωτα, ήταν βαθιά ερωτευμένη και χαρούμενη που γνώρισε τον έρωτα μ’ένα Θεό. Η γιορτή μόλις είχε ξεκινήσει, η Ανέτ θα θυμάται πάντα πως έχασε την παρθενιά της και θα είναι περήφανη γι’αυτό.
