Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΜΕ Α ΚΕΦΑΛΑΙΟ!

(Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΜΕ Α ΚΕΦΑΛΑΙΟ! – ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)
Περπατήσαμε περίπου κανένα 25λεπτο χωρίς να λέμε τίποτα και φτάσαμε σε διάφορα γηπεδάκια μέσα σε κάτι στενά. Μπήκαμε σε κάτι γήπεδα μπάσκετ που παίζουν μικρά παιδάκια και έφηβοι. Κάτσαμε στην κερκίδα αυτός ξεκίνησε να καπνίζει και εγώ να του πιάνω την κουβέντα.

-Τι είναι εδώ;

-Έπαιζα σε αυτήν την ομάδα εδώ μικρός μπάσκετ με τους φίλους μου και μου αρέσει να χαζεύω αυτούς που παίζουν τώρα…

-Α… εδώ έπαιζες δηλαδή εσύ πριν χρόνια;

-Ναι τέλος πάντων… Δεν έχω καταλάβει προς τι όλο αυτό και θες να μιλήσουμε; Έχει γίνει κάτι;

-Την αλήθεια;

-Ναι…

-Μου είχες κάνει φοβερά θετική εντύπωση εκείνο το βράδυ και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως αν σε ξανά δω θα πάω να σου μιλήσω και να σε γνωρίσω. Επίσης έγινε τώρα αυτό το σκηνικό που με υπερασπίστηκες και πιστεύω πως αξίζεις σαν άνθρωπος να σε γνωρίσω.

-Αλήθεια λες; Με τιμάει πολύ αυτό σε ευχαριστώ!

-Εγώ ευχαριστώ που με υπερασπίστηκες. Είσαι όντως τόσο καλός ή το παίζεις;

-Τι εννοείς;

-Είσαι φοβερά ευγενικός δεν έχεις καθόλου ύφος και γενικά φαίνεσαι πολύ εντάξει και έχεις τρόπους… πράγμα σπάνιο!

-Τι να σου πω δεν ξέρω εσύ τα βλέπεις αυτά…

-Όλοι τα βλέπουν να ξέρεις…

-Μπορεί… τι να σου πω…

-Πόσο είσαι αν επιτρέπεται;

-Πόσο φαίνομαι…

-45;

-Με γέρασες πολύ… (και μου δείχνει ταυτότητα που έλεγε ημερομηνία γέννησης 1983!!!).

-Συγγνώμη! Απλώς φαίνεσαι αρκετά μεγαλύτερος χωρίς παρεξήγηση!

-Δεν παρεξηγώ… Το επάγγελμα με κουράζει… Καπετάνιος σε πλοία με πετρέλαιο είμαι… Απλώς όταν δε δουλεύω κάνω σε σκάφη part time δουλειές.

-Ταξιδεύεις δηλαδή μήνες;

-Ναι συνήθως 9 με 10 κάθε χρόνο…

-Τι λες τώρα…

-Ναι…

-Να ξέρεις πιστεύω πολύ στο κάρμα και έχω ανατριχιάσει συγγνώμη (και παίρνω κάτι χαρτομάντηλα να σκουπίσω τα μάτια μου γιατί δάκρυσα).

-Έγινε κάτι είσαι καλά;

-Ναι καλά είμαι απλώς ανατρίχιασα…

-Γιατί;

-Επειδή ο πιο αγαπημένος άνθρωπος που είχα στην ζωή μου πριν πεθάνει ήταν ναυτικός και του μοιάζεις απίστευτα!

-Ο πατέρας σου να φανταστώ;

-Όχι… ο παππούς μου… ήταν μηχανικός όμως… όχι καπετάνιος… Και του μοιάζεις πολύ! Μου έχει μάθει και πει πολλά για τους ναυτικούς και γενικά για την θάλασσα…

-Κατάλαβα…

-Έχεις γυρίσει όλο τον κόσμο έ;

-Ναι…έχω πάει σε αρκετά μέρη…

– Για αυτό οι τρόποι και η συμπεριφορά έ; Και ο παππούς μου έτσι ήταν κοσμοπολίτης!

-Δεν έχει να κάνει με τα ταξίδια…

-Αλλά με τι;

-Εγώ είχα φοβερά αυστηρό πατέρα μεγάλωσα μέσα στα στερεότυπα και στις προκαταλήψεις για αυτό και προσπαθώ να κρατάω τα θετικά που μου έμαθε όπως την ευγένεια και τους τρόπους.

-Α…(εκεί πάγωσα λέω κολλημένο μυαλό θα είναι) άρα είσαι με παλιές απόψεις έ;

-Όχι δεν είμαι τίποτα απλώς έχω κάποιες αξίες… δεν κρίνω και δεν τα βάζω με κανένα…

-Μάλιστα κατάλαβα είσαι παλιά πάστα ανθρώπου σαν τον παππού μου κοιτάς απλώς την δουλειά σου και δεν ασχολείσαι με τους άλλους…

-Έτσι ακριβώς…

-Γιατί έγινες καπετάνιος;

-Ήθελα να γίνω ναυπηγός και έχασα το πολυτεχνείο για μερικά μόρια οπότε επέλεξα να γίνω καπετάνιος που έχει σχέση…

-Α σου άρεσαν τα καράβια δηλαδή;

-Ναι… O πατέρας μου είχε μαγαζί στον Πειραιά με μινιατούρες καραβιών και και είχα φάει κόλλημα από μικρός με τα καραβάκια που είχε…

-Κατάλαβα… αλλά εδώ δεν είναι Πειραιάς… είμαστε (μια περιοχή στα νότια προάστια) και μου λες πως εδώ έπαιζες μπάσκετ. Άρα εδώ μεγάλωσες να φανταστώ μικρός;

-Όχι… Στα 15 έμεινα ορφανός πέθανε ο πατέρας μου από καρκίνο και πήγα στο ορφανοτροφείο εδώ της περιοχής και επειδή έπαιζα μπάσκετ τους ζήτησα να με γράψουν σε ομάδα…

-Τι λες τώρα; Από τον Πειραιά βρέθηκες εδώ;

-Ναι για αυτό ξέρω το γήπεδο ερχόμουν και έκανα εδώ προπονήσεις σε όλο το λύκειο…

-Πλάκα κάνεις… Είσαι ορφανός δηλαδή; Καλά στο ορφανοτροφείο λίγο πιο πέρα από εδώ ήσουν;

-Ναι το ξέρεις;

-Ναι… έχω περάσει πολλές φορές έχει ξενοδοχεία εκεί κοντά…

-Ε αυτό ναι… Εκεί μέσα έκατσα από τα 15 μέχρι τα 18 μετά βρήκα σπίτι έπιασα δουλειά σπούδαζα ε και την έκανα…

-Τι λες τώρα… Πηγαίνεις ακόμη να τους επισκεφτείς;

-Όχι έχω να πάω χρόνια μέσα… αλλά περνάω συχνά και χαζεύω από έξω!

-Κατάλαβα… Η μάνα σου;

-Χρόνια πριν πέθανε… όταν ήμουν 7 χρονών…

-Κρίμα… Από τι αν επιτρέπεται;

-Είχε μια αρρώστια τέλος πάντων με το αίμα της…

-Πω πω…

-Καλά δεν στα λέω για να με λυπάσαι! Με ρωτάς και σου απαντάω δεν χρειάζονται τα επιφωνήματα δεν είμαι κανένας κακομοίρης (είπε ενοχλημένος).

-Ναι με συγχωρείς έχεις δίκιο συγγνώμη… δεν σε λυπάμαι σε θαυμάζω!!!

-Τέλος πάντων… εσύ; Η ζωή σου πως είναι;

-Εντάξει είναι λίγο δύσκολη λόγω του επαγγέλματος αλλά παλεύεται.

-Γιατί αν επιτρέπεται κάνεις αυτό το επάγγελμα;

-Πριν σου πω θέλω να μου πεις τι άποψη έχεις για εμάς τις γυναίκες που το κάνουμε.

-Την καλύτερη!

-Τι όντως;

-Ναι δεν έχω θέμα με κανέναν άνθρωπο αν δεν με πειράζει δεν τον πειράζω!

-Μάλιστα πάντως δεν σε κόβω για άντρα που έχει εμπειρίες με γυναίκες σαν εμένα οπότε μάλλον δεν μας πολύ συμπαθείς ε;

-Όντως δεν έχω καθόλου τέτοιες εμπειρίες. Αλλά όχι γιατί σας θεωρώ κακές ή τίποτα τέτοιο απλώς, είμαι λίγο συναισθηματικός δεν μπορώ να να πάω επί πληρωμή με κάποια… δεν νιώθω καλά…

-Φαίνεται… και εκείνη την μέρα στο party που είχες κάτσει στο μπαλκόνι είχε φανεί να ξέρεις…

-Τέλος πάντων δεν έχω θέμα μαζί σου μια χαρά γυναίκα είσαι! Αν θες μην μου πεις δικαίωμα σου…

-Όχι θα σου πω!!! Λοιπόν το κάνω για τα λεφτά τόση απλή απάντηση. Δεν υπάρχει κάποιο σκληρό story από πίσω σαν το δικό σου ούτε κάποιος με ανάγκασε. Απλώς ζούμε στην Ελλάδα θέλω να ζω άνετα και επιλέγω να κάνω αυτό το επάγγελμα… Σε κάλυψα;

-Απολύτως! Άμα εσύ είσαι εντάξει με αυτό εμένα τι με νοιάζει.

-Το λέω γιατί πολλοί λένε διάφορα για γυναίκες σαν εμένα, εγώ σου είπα την δικιά μου περίπτωση με ειλικρίνεια!

-Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Απλώς μην ασχολείσαι με τι λένε.

-Συμφωνώ αλλά είναι δύσκολο…

-Ας αλλάξουμε θέμα… Έχεις σπουδάσει τίποτα ή…

-Ναι έχω σπουδάσει έχω βγάλει πανεπιστήμιο!

-Άντε μπράβο σου!

-Ναι αλλά δεν μου άρεσε αυτό που σπούδασα…

-Κάνεις κάτι άλλο πέρα από το…

-Ναι είμαι αισθητικός κάνω νύχια και αποτριχώσεις μου αρέσουν πολύ αυτά! Είναι και ένας τρόπος για ξεκάρφωμα σε γνωστούς και αγνώστους όταν με ρωτάνε τι δουλειά κάνω, κατάλαβες;

-Κατάλαβα… μια χαρά λοιπόν… (και έβγαλε το 10ο τσιγάρο να καπνίσει)

-Ναι μια χαρά! Καπνίζεις πολύ όμως έ;

-1 πακέτο την μέρα και το κακό είναι ότι το ξεκίνησα στα 30…

-Πω χάλια… γιατί;

-Με χαλαρώνει! Εσύ δεν καπνίζεις να φανταστώ φαίνεσαι αθλητικός τύπος!

-Όχι δεν καπνίζω. Όντως, μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός πάω και σε γυμναστήριο και γενικά τρώω υγιεινά και είμαι υπέρ αυτής της ζωής, εσύ όχι έ;

-Μπα μετά τα 30 έχω αφεθεί πολύ άστο…

-Έπαθες κρίση ηλικίας στα 30 τι φάση; Χαχα.

-Χαχα όχι… έγινα καπετάνιος και αυξήθηκαν οι ευθύνες…

-Ξεκουράζεσαι ποτέ; Γιατί δουλεύεις πολύ έτσι μου φαίνεται.

-Όντως δεν ξεκουράζομαι…. Κυνηγάω πολύ την δουλειά προσπαθώ να το μειώσω αλλά…

-Κατάλαβα…

-Μετανιώνεις για τίποτα;

-Χαχαχα πολλές ερωτήσεις κάνεις… Για πολλά…

-Όπως;

-Το επάγγελμα που διάλεξα. Υπάρχουν φορές που μετανιώνω βέβαια βλέπω την κατάσταση γύρω και την φτώχεια οπότε δεν παραπονιέμαι.

-Αν μπορούσες να γινόσουν κάτι άλλο;

-Σίγουρα θα γινόμουν! Έχω χάσει πολλά λόγω της δουλειάς μου μην το ψάχνεις…

-Δεν έχεις δηλαδή κάνει σχέσεις, φιλίες και τα σχετικά;

-Ακριβώς! Σε μικρό βαθμό τα έχω κάνει και δεν πήγαν τόσο καλά…

-Κρίμα! Μακάρι να αλλάξει αυτό αλλά μην νομίζεις και εγώ δεν έχω ζήσει πολλά λόγω του επαγγέλματος μου. Είμαι προσεκτική σε ποιον ανοίγομαι και τι λέω μην με εκθέσει.

-Σε εμένα πάντως έχεις πει πάρα πολλά και έχεις ανοιχτεί αρκετά χωρίς να με ξέρεις…

-Ναι γιατί κέρδισες την εμπιστοσύνη μου! Είπες και εσύ πολλά για τον εαυτό σου και σε συμπάθησα, ελπίζω να μην με εκθέσεις…

-Όχι δεν πρόκειται να σε εκθέσω… Λοιπόν Κατερίνα χάρηκα πολύ για την γνωριμία αλλά έχω κανονίσει να βγω με έναν φίλο μου σε λίγο και πρέπει να γυρίσω να πάρω την μηχανή…

-Δεν υπάρχει θέμα… Εγώ ευχαριστώ για την πολύ όμορφη συζήτηση.

-Τίποτα να ‘σαι καλά. Θα έρθεις μαζί μου στην Μαρίνα ή θα φύγεις από εδώ;

-Από εδώ θα φύγω θα πάρω ταξί αν θες να περιμένεις να έρθει θα ήμουν πολύ ευγνώμον…

-Ναι εννοείται θα περιμένω.

Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και συνεχίσαμε να τα λέμε. Μετά ήρθε το ταξί και πήγα σπίτι μου ενώ αυτός κατέβηκε προς την Μαρίνα.

Όλη την εβδομάδα συνέχεια του έστελνα μηνύματα όπως και αυτός όσο ήταν Κυκλάδες με το σκάφος, μου έστειλε φωτογραφίες από τα μέρη που τους πήγαινε. Μετά από 8 μέρες γύρισε και με τα πολλά πολλά μια μέρα μέσα στην εβδομάδα που έχω ρεπό κανονίσαμε να πάμε εκδρομή μονοήμερη στο Ναύπλιο! Περάσαμε πολύ όμορφα ενώ το βράδυ όταν με γύρισε σπίτι και ήμασταν από κάτω του ζήτησα να ανέβει πάνω και η συζήτηση δεν εξελίχθηκε όπως περίμενα (και ευτυχώς γιατί θα είχαμε πληγωθεί…).

-Θα ανέβεις πάνω να κάτσουμε να δούμε καμιά ταινία να συνεχίσουμε την κουβέντα μας;

-Καλύτερα όχι.

-Γιατί;

-Τώρα ρε Κατερίνα δουλευόμαστε; Σου φαίνεται ωραίο αυτό ή όμορφο για μένα ή εσένα;

-Ναι έχεις δίκιο sorry… μαζί σου αλήθεια σου λέω ξεχνάω ότι κάνω αυτό το επάγγελμα. Δεν μου έχεις πει σχέση αυτά δεν έχεις έ;

-Όχι δεν έχω…

-Από επιλογή;

-Ναι…μάλλον…

-Τι τύπος γυναικών σου αρέσουν;

-Όλες καλές είστε…

-Χαχα λέγε ρε Διονύση!!!

-Δεν ξέρω δεν έχουν περάσει και πολλές από την ζωή μου μην νομίζεις. Ούτε είμαι κανένας ωραίος που είχα και πολλές κατακτήσεις.

-Κούκλος είσαι να ξέρεις!!! Με φοβερό χαρακτήρα και είμαι σίγουρη ότι όσες γυναίκες ήταν μαζί σου θα πέρναγαν φοβερά όπως πέρασα εγώ σήμερα.

-Χαχα έτσι λες;

-Έτσι είναι! Να σου πω κάτι;

-Ότι θες…

-Μου αρέσεις πάρα πολύ δεν μου έχει ξανά τύχει τέτοιο πράγμα αλήθεια σου λέω και νομίζω το έχεις καταλάβει έτσι; (έγινε κόκκινος σαν παντζάρι και έσκυψε το βλέμμα του. Όταν κοκκινίζει πάντα γοητεύομαι…).

-Με κολακεύεις ρε Κατερίνα αλλά είναι περίεργη η κατάσταση επίσης δεν είμαι τόσο άνετος να μπορώ να τα έχω με κάποια που κάνει το επάγγελμα σου. Συγγνώμη…

-Μην ζητάς συγγνώμη ούτε εγώ θα μπορούσα. Αν κάποια στιγμή σταματήσω να κάνω αυτό το επάγγελμα πιστεύεις θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε;

-Τι να σου πω δεν ξέρω πάντως δεν έχω κανένα πρόβλημα που κάνεις αυτό το επάγγελμα να ξέρεις.

-Το ξέρω ότι δεν έχεις φαίνεται… Μπορώ να σου κάνω μια αγκαλιά τουλάχιστον;

-Ότι θες…

-Φίλοι θα μείνουμε και θα μιλάμε έτσι;

-Ναι εννοείται όποτε θες όταν είμαι Ελλάδα να κανονίζουμε να βγαίνουμε να πηγαίνουμε να τα λέμε.

-Είσαι τρομερός σε πάω πολύ να ξέρεις.

-Και εγώ ρε Κατερίνα και εγώ…

Τον αγκάλιασα και απλά ανατρίχιασα ένιωθα τόση ζεστασιά τρυφερότητα και στοργη! Σαν να αγκαλιάζω την μαμά μου ή τον παππού μου ένα πράγμα. Πραγματικά τον ένιωσα δικό μου άνθρωπο και ας τον ήξερα μόνο 10 μέρες…

Με τον Διονύση παραμένουμε φίλοι και μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα και όταν ακόμη ταξιδεύει! Είναι ίσως ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή μου μετά την μαμά μου όπου εννοείται της τον γνώρισα εκείνο το καλοκαίρι και τον λάτρεψε. Είναι ένας gentleman ένας άνθρωπος που με αποδέχεται όπως είμαι που ποτέ δεν με έκρινε καλοπροαίρετα και με μίσος. Δεν έχει πάει ποτέ να εκμεταλλευτεί καμία κατάσταση προς οφελος ούτε με θέλει κτήμα του. Με αγαπάει πολύ και το ξέρω. Εγώ τον λατρεύω!!! Κάθε μέρα είμαστε μαζί όταν είναι Ελλάδα κάνουμε πολύ παρέα και πολλά πράγματα μαζί.

Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι γιατί έχω πολύ δυνατά αισθήματα για αυτόν. Μου φτάνει τουλάχιστον που υπάρχει στην ζωή μου και με νοιάζεται. Είναι ο μοναδικός φίλος που έχω και μαζί με την μαμά μου είναι ένα στήριγμα για μένα. Ένας άνθρωπος που λέω όλες τις ανησυχίες μου και σκέψεις μου χωρίς να φοβάμαι, ένας άνθρωπος που με κάνει να νιώθω ο εαυτός μου. Θέλω να πιστεύω πως και για αυτόν είμαι εξίσου σημαντικό κομμάτι της ζωής του… Έχω να τον δω κοντά 15 μήνες αφού είναι εγκλωβισμένος στο πλοίο λόγω του covid-19, ελπίζω αργά η γρήγορα να τον έχω πάλι στην καθημερινότητα μου.

Σκέφτομαι να εγκαταλείψω το επάγγελμα μου όχι για τον Διονύση μόνο αλλά και γιατί έχω κουραστεί αφού το κάνω χρόνια και καλώς η κακός θέλω να ασχοληθώ με κάτι άλλο (ο Διονύσης ποτέ δεν με έχει πιέσει για τίποτα σέβεται και στηρίζει όλες τις επιλογές μου σαν καλός μου φίλος). Το σκέφτομαι έναν χρόνο τώρα να σταματήσω αλλά δεν το τολμάω γιατί φοβάμαι πως αν σταματήσω και ο Διονύσης δεν θέλει να συνάψουμε σχέση θα στεναχωρηθώ πολύ! Ζηλεύω πολύ όταν βλέπω να έρχεται κάποια γυναίκα στην ζωή του. Ευτυχώς που δεν κρατάνε πολύ οι σχέσεις του λόγω του επαγγέλματος του αλλιώς δεν ξέρω τι θα έκανα. Δεν υπάρχει έστω μια μέρα που να μην τον σκεφτώ…

Ναι όσο τρελό κι αν ακούγεται ελπίζω μια μέρα οι καταστάσεις να είναι τέτοιες ώστε να είμαστε μαζί…